Eén van de meest besproken onderwerpen de laatste maanden betreft zeker de zogezegde bouwwoede die er heerst in Berlaar. Volgens sommigen noodzakelijk, volgens anderen overbodig. Als we met een steeds toenemende bevolking gehuisvest willen zijn met hedendaags comfort, dan moeten er in de toekomst nog vele wooneenheden bijkomen. Anderzijds willen we dat Berlaar een landelijke en groene gemeente blijft. Om beide aspecten te verzoenen, is het nodig om de beschikbare bouwoppervlakte ten volle te benutten. Op bepaalde plaatsen dichter en hoger om op andere plaatsen open ruimte te behouden, die door iedereen kan worden gebruikt.

Door diverse gezinssituaties en de toenemende vergrijzing zal tegen 2060 50% van de bevolking alleenstaand zijn. Vele kleinere betaalbare wooneenheden zullen aan de behoefte van de gebruikers moeten voldoen. Er is niets mis met het ontwikkelen van meergezinswoningen (studio’s en appartementen), indien dat gebeurt op een doordachte manier. Een mix van kleinere éénpersoonswoningen en grotere gezinswoningen met respect voor de omgeving en het behoud van privacy lijkt mij een ideaal scenario. Op deze manier kunnen er meerdere woningen gebouwd worden op een perceel en wordt de ruimte optimaal benut.

Bijzondere aandacht moet besteed worden aan de parkeerdruk rond die gebouwen. Ondergrondse autostaanplaatsen zijn hier aangewezen. Als er op die manier zelfs bebouwde percelen vrijgemaakt kunnen worden, kan er een mooie leefomgeving ontstaan, waar meer mensen wonen met meer aandacht voor de leefkwaliteit en leefomgeving. Om dat te regelen, is er behoefte aan een leidraad die aangeeft wat al dan niet kan. Zo krijgen investeerders duidelijkheid, waardoor de kwaliteit van de projecten toeneemt.

Natuurlijk moet er rekening worden gehouden met historisch waardevolle gebouwen. Omdat zij een stuk geschiedenis bevatten van wie en wat we zijn, moeten deze gebouwen bij voorkeur bewaard blijven, geheel of gedeeltelijk. Maar niet elk gebouw bezit historische waarde. Vaak wordt die verward met emotionele waarde en willen mensen een gebouw dat hen nauw aan het hart ligt, bewaren. Voor hun generatiegenoten of voor de volgende generaties ontbreekt die emotionele band vaak, waardoor ze geen aandacht besteden aan het gebouw. Een duidelijke lijst van te bewaren gebouwen moet dan ook onderdeel uitmaken van de leidraad.  Beeldbepalende historisch belangrijke gebouwen die op de lijst van waardevol erfgoed staan, moeten indien mogelijk bewaard blijven. Gedeeltelijke afbraak en renovatie moeten gebeuren met behoud van het karakter. We koesteren het landelijke beeld van Berlaar.

 Wij moeten het grotere geheel durven bekijken. Voor grote projecten best een omgevingsstudie met aandacht voor mobiliteit, groen, hoogte, speelmogelijkheden,….

Een goed evenwicht dat tegemoet komt aan de richtlijnen van de Vlaamse bouwmeester.